Η συνήχηση του "σ" σ'αυτή τη λέξη προκαλεί αυτομάτως μια αρνητική προδιάθεση. Και βέβαια βρέθηκε (και βρίσκεται) στον αντίποδα της αγάπης. Λένε πως πρόκειται για όψεις του ίδιου νομίσματος που εξαργυρώνεται στα έντονα συναισθήματα.
Ο άνθρωπος που αγαπά βαθιά,είναι δυνατόν να μισεί; Εξ ορισμού η ικανότητα της αγάπης αρνείται το όποιο αρνητικό συναίσθημα και πολύ περισσότερο το μίσος.Απο την άλλη πλευρά το ιδιοτελές της αγάπης που στοχεύει στην ανταπόδωση βλέπει στο μίσος την έλλειψη της επιστροφής.
Και τότε επιδιώκει την πρόκληση του πόνου. Γιατί το μίσος δεν είναι η απλή αντιπάθεια. Δυστυχώς η βαθύτερη ουσία του σχετίζεται με τη δράση,τη συστηματική και συνεχόμενη δράση μέχρι να έρθει ο κορεσμός της αδηφάγου μανίας του μισητού τέρατος που κρύβεται στον άνθρωπο.Τέτοια έντονα και πρωτόγονα συναισθήματα που αντλούν τη δύναμή τους απο εσωτερικές ανεπάρκειες και βαθιά ανασφάλεια, καλείται η παιδεία και ο πολιτισμός να τα θεραπεύσει. Βασική προυπόθεση η καλλιέργεια που βασίζεται σε ανθρωπιστικά ιδεώδη.
"Δε γεννήθηκα να μισώ αλλά ν' αγαπώ" ο πιό γνωστός - ίσως- στίχος απο την Αντιγόνη του Σοφοκλή και μια απο τις μεγαλύτερες αλήθειες. Δεν είναι το μίσος απαραίτητο για την ανθρώπινη επιβίωση και πολύ περισσότερο για την ανθρώπινη ζωή. Χαρακτηρίζει άτομα συναισθηματικά ανάπηρα που σπαταλούν χρόνο,κόπο και φαιά ουσία (όση διαθέτουν) σε λάθος κατεύθυνση. Ακόμα και όταν κατορθώνουν να φέρουν εις πέρας τα σχέδιά τους πόση ικανοποίηση μπορούν ν'αντλήσουν απο τον πόνο του άλλου; Σίγουρα πολύ μικρότερη απ' όση θα κέρδιζαν αν εργάζονταν για την ικανοποίηση ενός, προσωπικού έστω, ονείρου.
Κι όμως γενιές και γενιές, ολόκληρα έθνη ακόμα, έχουν γαλουχηθεί μέσα σ' αυτό. Μίσος εθνικό,μiσος θρησκευτικό,συνδέονται πολύ έντονα με μια οντότητα που θέλει να πιστεύει στην ανωτερότητα και ν' αναζητά "νίκες".
Πολλές φορές καλύπτεται απο εναν ιδεολογικό μανδύα που εντέχνως πείθει τα άτομα πως το μίσος όταν έχει εναν "σκοπό" όχι απλά αιτιολογείται αλλά και δικαιολογείται και επιβάλλεται (!). Έτσι απλά λοιπόν, μια φράση αρκεί για να σκεπάσει το φθαρτό μεν, μα ουσιώδες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο άνθρωπος που αγαπά βαθιά,είναι δυνατόν να μισεί; Εξ ορισμού η ικανότητα της αγάπης αρνείται το όποιο αρνητικό συναίσθημα και πολύ περισσότερο το μίσος.Απο την άλλη πλευρά το ιδιοτελές της αγάπης που στοχεύει στην ανταπόδωση βλέπει στο μίσος την έλλειψη της επιστροφής.
Και τότε επιδιώκει την πρόκληση του πόνου. Γιατί το μίσος δεν είναι η απλή αντιπάθεια. Δυστυχώς η βαθύτερη ουσία του σχετίζεται με τη δράση,τη συστηματική και συνεχόμενη δράση μέχρι να έρθει ο κορεσμός της αδηφάγου μανίας του μισητού τέρατος που κρύβεται στον άνθρωπο.Τέτοια έντονα και πρωτόγονα συναισθήματα που αντλούν τη δύναμή τους απο εσωτερικές ανεπάρκειες και βαθιά ανασφάλεια, καλείται η παιδεία και ο πολιτισμός να τα θεραπεύσει. Βασική προυπόθεση η καλλιέργεια που βασίζεται σε ανθρωπιστικά ιδεώδη.
"Δε γεννήθηκα να μισώ αλλά ν' αγαπώ" ο πιό γνωστός - ίσως- στίχος απο την Αντιγόνη του Σοφοκλή και μια απο τις μεγαλύτερες αλήθειες. Δεν είναι το μίσος απαραίτητο για την ανθρώπινη επιβίωση και πολύ περισσότερο για την ανθρώπινη ζωή. Χαρακτηρίζει άτομα συναισθηματικά ανάπηρα που σπαταλούν χρόνο,κόπο και φαιά ουσία (όση διαθέτουν) σε λάθος κατεύθυνση. Ακόμα και όταν κατορθώνουν να φέρουν εις πέρας τα σχέδιά τους πόση ικανοποίηση μπορούν ν'αντλήσουν απο τον πόνο του άλλου; Σίγουρα πολύ μικρότερη απ' όση θα κέρδιζαν αν εργάζονταν για την ικανοποίηση ενός, προσωπικού έστω, ονείρου.
Κι όμως γενιές και γενιές, ολόκληρα έθνη ακόμα, έχουν γαλουχηθεί μέσα σ' αυτό. Μίσος εθνικό,μiσος θρησκευτικό,συνδέονται πολύ έντονα με μια οντότητα που θέλει να πιστεύει στην ανωτερότητα και ν' αναζητά "νίκες".
Πολλές φορές καλύπτεται απο εναν ιδεολογικό μανδύα που εντέχνως πείθει τα άτομα πως το μίσος όταν έχει εναν "σκοπό" όχι απλά αιτιολογείται αλλά και δικαιολογείται και επιβάλλεται (!). Έτσι απλά λοιπόν, μια φράση αρκεί για να σκεπάσει το φθαρτό μεν, μα ουσιώδες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου