Φώς

Ονομάζεσαι
κατονομάζεσαι
εντυπωσιάζεσαι
επικαλείσαι
εντυπώνεις
υψώνεσαι
διακρίνοντας ενοχές
στη συνείδηση
όσων σε αντικρίζουν
σαν μορφή βγαλμένη
από το σεντούκι του χρόνου
όταν ο πειρατής θάνατος σε κλείδωσε
για να μη θες το αύριο
που εξουσιάζει κάθε σπιθαμή πόνου
καλλιεργώντας τα δάκρυα - καινούργια σπορά
στις γενιές που έπονται
με τη λογική του να παραδίνεσαι
στην ηλιθιότητα αμαχητί
καθώς σαν τις σκνίπες
γυρίζουμε όλοι ζαλισμένοι
γύρω από ένα φως
αυτοκτονώντας κάθε τόσο...
Θύματα μετράμε
αυτής της λάμψης
και ούτε ένας δε φαίνεται
να έχει τη δύναμη ν'αντισταθεί.
Ποιά ελπίδα περιμένει το σήμερα
πέρα από μια κρίση ευφυίας;